துரோகியின் முகமூடி ...தமிழர் தேசிய உரிமைப்போராட்ட வரலாற்றில் உள்ள வஞ்சகத்தின் குரூர உருவம் .

 

காக்கை வன்னியன், கைலை வன்னியன் —
பொதுங்கிய இருளின் நாட்களில்,
காதலும் மரபும் நம்மைத் தாங்கிய அரண்கள்,
இரத்தமும் கண்ணீரும் கலந்த போரின் ஆறுகளில்,
தீவிரம் சூழ்ந்த எங்கள் குரல்கள் எழுந்தன —
அந்தத் தோட்டத்தில்
முள் போல வளர்ந்தனர் துரோகிகள்.

துரோகிகள்...
நாம் நம்பிய நிழல்கள்,
நம்மையே விழுங்கிய வஞ்சக முகங்கள்!


நம்பிக்கைத்துரோகம் செய்பவன் –
வெற்றிப் போரின் மூச்சு வலிக்கையில்,
அவன் நம்பிக்கையின் நொடியாய் சிறகடித்தான்,
பிறகு இருளில் பதுங்கி
நம் ஒளியைச் சுட்டான்!


காட்டிக்கொடுப்பவன் –
மழையில் நடக்குமொரு பிள்ளையின் தடங்களைப் பின்தொடர்ந்து,
காதல் முகத்தோடு
வீரனின் பெயரை
துரோகியின் காதில் நெருங்கிச் சொன்னவன்!


சதி செய்பவன் –
மரத்தடி சந்தியில்
“உன்னைச் சாற்றும் நான்” எனச் சொல்லி,
மூன்று நாட்களில்
பின்னால் குத்தி நசுக்கியவன்!
அவனுடைய சதிகளில்
நம் கொடியின் சிவப்பு சிந்தியது!


ஏமாற்றுவோன் –
தாய்-தந்தை புலம்பும் வாசலில்
பாசத்தின் முகமூடியுடன்
தன் வஞ்சக முகத்தை மறைத்தவன்.
“நான் உங்களோடானவன்” என்று சொன்னவன்
சற்றும் தயங்காமல்,
வழிக்கல்லாய் மாறினான்!


இரக்கமற்றவன் –
அவன் வார்த்தைகள் கருணைபோல் இருந்தாலும்,
அவன் செயல் – இரும்பு.
அவனது பார்வை – பசிப்பசித்த மிருகம் போல,
ஒளியே அவனது உணவாயிற்று.


தேசத் துரோகி –
தாய்மண்ணைச் சில்லறையில் விற்கும் சாமியாராய்,
மண்ணையும் மொழியையும் அடிமைப் படுத்தியவன்.
அவன் கையால் எரிந்தது –
விடுதலையின் தீபங்கள்!


மானங்கெட்ட புல்லுருவிகள் –
நம்முடைய கண்ணீரை முகமூடிக்குள் பதித்து,
பசுமை நிலத்தில் நஞ்சை வளர்த்தவர்கள்!
நாம் விதைத்த ரத்தத்தில்
நீங்கள் வளர்த்தது வஞ்சக பயிர்கள்!


ஆனாலும்…
வானம் இருண்டாலும்
விடியலை மறைக்க முடியாது!
துரோகத்தின் இரத்தத்தில் எழுதப்பட்ட வரலாறு
ஒருநாள் தீர்ப்பு வழங்கும்.
அந்த நாளில் நாங்கள் பறைப்போம்:
“நினைவே நம் வாள்! நம்பிக்கையே நம் கவசம்!”





■ ஈழத்து நிலவன் ■
       15/05/2025